BB-nest
BB-nestje geboren 26 oktober, overleden 9 november.
(Woe. 09-11-2016) Twee weken met zorgen: Ja, en dan gaat niet alles zoals je het hoopt. De keerzijde van het fokken: Chocolate katertje Bikkel is overleden vroeg in de ochtend. Bikkel deed het heel goed, was lekker tierig en sterk en ineens na 5 dagen kwam hij niet meer aan. Voorzichtig wat gaan helpen. Maar hij kwam nog steeds niet aan en ging zelfs afvallen terwijl hij sondevoeding kreeg. Afgelopen vrijdag bij de dierenarts bleek hij een ontstoken naveltje te hebben en kreeg een antibioticakuur. Voor de zekerheid kreeg Victoria ook een middel om haar melkproductie op gang te houden. We kwamen het weekend goed door en even nam het gewicht weer toe totdat het gisteren weer stil bleef staan. Wat had ik te doen met de kleine. Zoveel zorg en liefde en het wilde maar niet. Een late nachtvoeding gegeven en vanmorgen trof ik hem overleden aan. Victoria had hem zelfs uit de werpkist op het kleed ervoor gelegd. Met een blik van : kun jij nog wat? Maar hij was al overleden. Ja, heel verdrietig. En dan hebben we te accepteren dat de natuur haar eigen keuzes maakt. Het mocht niet zo zijn met dit nestje.
(Woe. 26-10-2016) De Bevalling: Lieve Victoria is al dagen onrustig, wil alleen bij mij zijn, hele dag op schoot liggen en 's avonds bij mij in bed. Wat een lieve aanhankelijke poes. Ik voel dat ze steeds mijn gezelschap nodig heeft, net of ze wil zeggen: jij gaat mij toch helpen hé? Zelfs als ik mij omdraai in bed draait zij mee, want ze wil mijn gezicht blijven zien. Hoe aanhankelijk en zo aandoenlijk. Een aardig buikje heeft ze en 's avonds beginnen de weeën. Om 21:00 uur heeft ze het pittig met het eerste kitten dat in een stuit komt, een mooi chocolate katertje, lekker stevig. Ze is er helemaal blij mee en begint hem lekker te wassen. Vervolgens duurt het uren en er gebeurt niets. Wij nemen Vicky en kitten naar boven naar de andere werpkist. Om 3:00 AM komt het lilac katertje, ook mooi op gewicht, maar Vicky blijft onrustig, dus afwachten. Om 8:30 ga ik met haar naar de dierenarts want ik heb het idee dat er nog 2 kittens zitten maar misschien zit er eentje vast. De dierenarts kan het ook niet goed voelen en besluit een röntgenfoto te maken om niet onnodig een keizersnee te doen. Tot ons beider verrassing heeft Vicky geen kittens meer. Dus naar huis en alles lekker rustig verzorgen. Ondertussen werd het lilac katertje wat zwak en probeer ik die te voeden. Flesje wilde hij niet (of kon hij niet), dus ging ik sondevoeding geven. Tot mijn ontsteltenis lukte dat niet. Het leek alsof hij een blokkade in zijn keeltje had. Ik kon hem niet helpen, hij kon niet slikken en bij moeder wilde hij ook niet drinken. Vreselijk. We hebben hem moeten laten gaan en wat doet dat pijn……
